Τα όνειρα με αρκούδες είναι πολύ περισσότερο συχνά από ότι θα ελπίζαμε και, φυσικά, πολύ πιο συχνά από εκείνα με λιοντάρια. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αρκούδα αποτελεί το πλέον επικίνδυνο ζώο που βρίσκεται στα δάση μας, και στην παρελθούσα ανάμνηση από όταν οι άνθρωποι μάλωναν με τις αρκούδες στις σπηλιές, ανάμνηση η οποία έχει χαραχτεί στο συλλογικό υποσυνείδητο της ανθρωπότητας.

Ωστόσο, αν ο λέων είναι ένα ζώο αρσενικό, το ανθρώπινο ασυνείδητο καταλογίζει στην αρκούδα θηλυκά χαρακτηριστικά (εξού και τα άρθρα τους) χωρίς αμφιβολία εξαιτίας της μητρικής θαλπωρής της γούνας της, εξαιτίας της ζεστασιάς που βγάζει το γήινο χρώμα της και, πολύ ειδικότερα, όπως έχουμε ήδη πει, επειδή είναι η κάτοικος στα βάθη των σπηλαίων, εκεί δηλαδή που με μια λέξη συγκεντρώνεται το σκοτάδι, και συνεπώς αποτελεί σύμβολο της επικίνδυνης πλευράς του υποσυνειδήτου, της σκληρής και επικίνδυνης πλευράς του ανθρώπου.

Στα όνειρα, εκτός από το να συμβολίζει τις ενστικτώδεις, ανεξέλεγκτες και σκληρές παρορμήσεις των παθών μας, επίσης συμβολίζει και εκείνους τους εχθρούς μας που είναι θρασείς, δυνατοί και σκληροί, που αν τους αφήσουμε να μας φτάσουν, θα μας καταστρέψουν ανελέητα. Και ότι από αυτούς τους ίδιους σχεδόν πάντα καταφέρνουμε να ξεφύγουμε από δικά τους λάθη, και θα τα καταφέρνουμε να γλιτώνουμε προτού μας προκαλέσουν μεγάλο κακό.

Αλλά όταν ονειρευόμαστε την αρκούδα θηλυκή και μητρική, τότε μετατρέπεται σε προσωποποίηση της καθήλωσης μας σε παιδικό στάδιο(όροι ψυχανάλυσης) απέναντι στην εικόνα της μάνας, και το όνειρο αποκαλύπτει την ανάγκη μας, επίσης παιδική, για χάδια, φροντίδα και «κανακέματα».