Ο κρίνος είναι συνώνυμο της λευκότητας και, ως εκ τούτου, της αγνότητας, της αθωότητας και της παρθενίας, και στα όνειρα συμβολίζει εκτός από το αγαπημένο ον, τη μυστική εγκατάλειψη της Θείας Χάριτος. Αλλά από την άλλη πλευρά, οι χρωματιστοί κρίνοι, όμοια με τον Νάρκισσο, συμβολίζουν τον πειρασμό, τις Πύλες της Κολάσεως.

Παρ’ όλο που είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος – καθώς δεν αλλάζει με τίποτα η σημασία στα όνειρα- οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο καθαρά φαλλικός και ανορθωμένος στυμώνας του δεν ταιριάζει και πολύ με την άσπιλη αγνότητα που συμβολίζει. Και όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Huysmans, το άρωμά του, μείγμα μελιού και πιπεριού, πικρό και γλυκό μαζί, απαλό και δυνατό ταυτόχρονα, είναι απολύτως αντίθετο με αυτό που θα έπρεπε να είναι ένα ενάρετο άρωμα.

Εναλλακτικά, αν δούμε έναν κρίνο συμβολίζει τη σοφία, την πίστη και την αξία.