Όπως στον περίφημο γρίφο με το αυγό και την κότα, μπορούμε και εδώ να αναρωτηθούμε, ποια έρχεται πρώτη, η μέρα ή η νύχτα. Γιατί, αν πρώτη είναι η μέρα, η νύχτα είναι ο τάφος της, αλλά αν πρώτη είναι η νύχτα, τότε είναι η μητέρα της μέρας, και στη νύχτα θα αναπτυχθεί οτιδήποτε αργότερα ωριμάσει κατά τη διάρκεια της μέρας. Γι? αυτό η νύχτα παρουσιάζει αυτή τη διπλή ερμηνεία : αρνητική και θετική, δημιουργικής κύησης και θανάτου κάθε παραίσθησης.
Στα όνειρα λίγες φορές παρουσιάζεται η θετική πλευρά της νύχτας. Συνήθως το καταλαβαίνουμε από την παρουσία του φεγγαριού, καθώς με αυτό η νύχτα χάνει την επικινδυνότητά της και μετατρέπεται σε έμπιστη για τους ερωτευμένους, σε σπέρμα και μαγιά για το μέλλον.
Δυστυχώς, αυτό που πλεονάζει είναι τα όνειρα νύχτας χωρίς φεγγάρι, σε βαθύ σκοτάδι, όπου συναντιούνται όλοι μας οι φόβοι και οι χειρότεροι εφιάλτες μας. Είναι όνειρα που πάντα σημαίνουν τα ίδια : αναποφασιστικότητα, φόβο, αγωνίες, λύπες και κινδύνους, όλα αυτά που απροσδιόριστα κρύβονται στο υποσυνείδητο.
Και όταν τα όνειρα με την σκοτεινή πλευρά της νύχτας επαναλαμβάνονται, πάντα αποκαλύπτουν ένα κρυμμένο σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Εναλλακτικά, όταν το όνειρο συμβαίνει νύχτα αντιπροσωπεύει μεγάλα εμπόδια και προβλήματα στο να φτάσουμε τον στόχο μας. Αντιμετωπίζουμε κάποια προβλήματα, αλλά δεν είναι πολύ ξεκάθαρα. Θα πρέπει να τα παραμερίσουμε, έτσι ώστε να καθαρίσουμε τη σκέψη μας και να επανέλθουμε αργότερα. Επίσης, η νύχτα μπορεί να είναι συνώνυμη με το θάνατο, την αναγέννηση, την σκέψη και τα νέα ξεκινήματα.
