Ιχθύς το τελευταίο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου. Η περιπέτεια της ψυχής τελειώνει αφού έχει περάσει όλα τα στάδια της ζωής, που τόσο σοφά απεικονίζει ο ζωδιακός κύκλος. Η ψυχή ξεκινώντας άπειρη και χωρίς εμπειρία από τον Κριό, με ορμή και ενθουσιασμό,
έχει κάνει όλες τις στάσεις που χρειάζεται για να φθάσει στο τέρμα, δηλαδή στον Ιχθύ, για να κάνει τον απολογισμό της, και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή, με την αθωότητα και την ορμή του καινούργιου.
Ο Ιχθύς είναι ζώδιο του νερού, μεταβλητό και παθητικό, δηλαδή κολυμπάει μέσα στο συναίσθημα και μεταβάλλεται συνεχώς από τα εξωτερικά ερεθίσματα, προσπαθώντας να καταλάβει την διαφορά του πραγματικού από το ιδεατό και αφηρημένο.
Ο Ποσειδώνας, που είναι ο κυβερνήτης αυτού του ζωδίου, έχει το ένα του πόδι στην γήινη πραγματικότητα, αλλά το υπόλοιπο σώμα του είναι σε μια άλλη διάσταση που ίσως είναι και η πραγματική, εξαρτάται πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Δύσκολο λοιπόν να περιγράψεις τον ψυχισμό και την ευαισθησία ενός Ιχθύ, αφού δεν υπάρχουν μέτρα και σταθμά για να την μετρήσουμε, και να την περιγράψουμε με λόγια, γιατί τα λόγια είναι φτωχά.
Λέμε τον Ιχθύ “ψαράκι” και του προσάπτουμε όλα τα χαρακτηριστικά του απατηλού, του άστατου, του ονειροπόλου, του φευγάτου, του αφηρημένου, του σούπερ ευαίσθητου, του κορόιδου, του θύματος. Το “ψαράκι” όμως, το λέμε πάντα με μια τρυφερότητα και μια προσπάθεια να δείξουμε ότι το καταλαβαίνουμε. Αλλά η ουσία είναι ότι δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί το βάθος του ωκεανού μέσα στον οποίο κολυμπάει, είναι σκοτεινό και άγνωστο ακόμα και για το ίδιο, που είναι μέσα σε αυτό.
Πάντα είναι δύσκολο να περιγράψεις τα χαρακτηριστικά ενός ζωδίου του νερού. Γιατί το νερό που συμβολίζει το συναίσθημα, δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται. Αν μπορείς να μπεις στον συναισθηματικό κόσμο του άλλου, μπορείς και να τον καταλάβεις, αλλά σε σύγκριση με τα δικά σου βιώματα, δηλαδή και πάλι στρεβλά, γιατί τα συμπεράσματα σου, είναι υποκειμενικά.
Πως λοιπόν να περιγράψεις ένα “ψαράκι”, όταν εκτός από το απύθμενο συναίσθημα που το χαρακτηρίζει, είναι και συνεχώς κινούμενο, δηλαδή μεταβλητό και δεκτικό, δηλαδή αντιδρά ανάλογα με τα εκάστοτε εξωτερικά ερεθίσματα;
Λέμε για έναν Ιχθύ, ότι έχει όλα τα προτερήματα και όλα τα ελαττώματα του ζωδιακού, και αυτό μπορεί να είναι και μια από τις πραγματικότητες του. Όταν έχεις βιώσει τα πάντα, φτάνεις να πεις “ματαιότης, ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης”. Έτσι λοιπόν και ο Ιχθύς που είναι ο περιπατητής του ζωδιακού, και παρατηρητής των πάντων, φτάνει να γίνεται ο στοχαστής, και ενώ για τους άλλους φαίνεται ο αδιάφορος και αδρανής, εκείνος ζώντας στον κόσμο των συναισθημάτων του, μένει στην άκρη του στοχαζόμενος.
Είναι έτοιμος να βοηθήσει όποιον τον χρειάζεται, για να διοχετεύσει τα πλούσια συναισθήματά του και να προσφέρει ότι μπορεί, χωρίς να περιμένει τίποτα, έτσι απλά, σαν το κύμα που έρχεται και φεύγει χωρίς να μπορείς να το φυλακίσεις και να το περιορίσεις.
Δύσκολη η γήινη πραγματικότητα για έναν Ιχθύ, γιατί προτιμάει το ονειρικό, το ιδεατό, το ιδανικό, το φανταστικό πεδίο, από την τραχύτητα και την ασχήμια της καθημερινότητας. Η τέχνη είναι ο χώρος της λύτρωσης του. Εκεί λειτουργεί, δονείται, υπάρχει και είναι ευτυχισμένο, γιατί είναι στον χώρο του.
Επίσης ο Ιχθύς είναι ευτυχισμένος, και σε ένα χώρο όπου μπορεί να προσφέρει την αγάπη του, γιατί ο Ιχθύς είναι “αγάπη”. Δεν είναι τυχαίο που έδωσαν στον Ιχθύ τα χαρακτηριστικά του Χριστού, ούτε ότι αστρολογικά μέσα στον Ιχθύ έχει την έξαρση της, η Αφροδίτη.
Συχνά θα συναντήσετε έναν Ιχθύ σε χώρους με πόνο και βάσανα, θα τον δείτε να προσπαθεί να βοηθήσει, με όλη του την συμπόνοια και την αγάπη. Θα τον συναντήσετε επίσης σε χώρους θρησκευτικής ανάτασης, μεταφυσικής αναζήτησης, ή σε χώρους τέχνης.
Η φωτογραφία, ο κινηματογράφος, η ζωγραφική, η ποίηση, η μουσική είναι τα αγαπημένα του. Η φιλανθρωπία, η προσφορά, και συμπόνοια είναι τα χαρακτηριστικά του προτερήματα. Η φυγή, η αφηρημάδα, η βαρεμάρα, η ασάφεια, η σύγχυση, η απάτη και το ψέμα είναι τα όπλα του, όταν θέλει να αποφύγει, την σκληρή για αυτόν πραγματικότητα.
Αλέκα Δουζίνα – Στυλιανού
