Της Γεωργίας Νερούτσου
Τις καλύτερες συμβουλές και μηνύματα μου τα έχουν δώσει άνθρωποι σε ανύποπτο χρόνο. «Δάσκαλοι» που οι ίδιοι δεν τήρησαν ίσως και ποτέ στη ζωή τους αυτά που μου δίδαξαν. Ακόμη δέος νιώθω όταν ανακαλώ αυτές τις συναντήσεις και συζητήσεις στο μυαλό μου.
Άνθρωποι μου έδωσαν πολύτιμες συμβουλές, μέσα στο πνεύμα του να με ταπεινώσουν, να με θίξουν ως χαζή, ανήθικη ή κατώτερή τους. Εγώ πήρα τις συμβουλές τους και μεταμορφώθηκα. Αυτό είναι τύχη!
Το ρητό «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις» ήταν καίριο στον 20ο αιώνα. Οι άνθρωποι συχνά στηλιτεύουν την υποκρισία διαφόρων γκουρού, δασκάλων και θεραπευτών που έχουν σκοντάψει στην προσωπική τους ζωή. Επίσης, εύκολα κολλάνε την ταμπέλα του υποκριτή σε όποιον δικό τους άνθρωπο θέλει να τους μεταδώσει μια συμβουλή που ο ίδιος ακόμη την δουλεύει και δεν τα καταφέρνει. «Το μέσο είναι το μήνυμα» του Μάρσαλ Μακλάχαν (The medium is the message – Marshall MacLuhan), άλλη μία ρήση του 20ου αιώνα, έδειξε το πόσο ο άνθρωπος ταυτίζει το μήνυμα με τον ίδιο τον πομπό.
Μπήκαμε όμως εδώ και καιρό στον 21ο αιώνα. Η συλλογική αφύπνιση μας φέρνει όλους πιο κοντά, μέσα στην υποκρισία και στις αντιφάσεις μας. Αρνούμαι να ταυτίσω τα ωφέλιμα, τα σωστά για μένα, μηνύματα με τον πομπό τους. Βλέπω τους συνανθρώπους μου σε θεϊκή αποστολή όπου τα μηνύματα έχουν σημασία, όχι η δοκιμαζόμενη ζωή τους. Δεν απορρίπτω τους δικούς μου ανθρώπους, που με σκληρά λόγια, θέλουν να με συμβουλεύουν. Έρχονται μηνύματα από παντού.
Όλοι γύρω μου είναι οι δάσκαλοί μου και κάνουν channeling, επικοινωνούν με τον ανώτερο εαυτό τους, για να μεταφέρουν το μήνυμα ώστε να επικοινωνήσω κι εγώ με τον ανώτερο εαυτό μου. Το ίδιο κάνω κι εγώ! Έμαθα να μην ταυτίζομαι με τα λόγια μου. Είμαι κι εγώ πάντα το απαραίτητο μέσο, για να ακούσει ο συνομιλητής μου αυτά που χρειάζεται να ακούσει! Μεγάλο το ρίσκο σε αυτό το επίπεδο επικοινωνίας. Λίγες σχέσεις το αντέχουν. Σίγουρα αυτές που βασίζονται σε αγάπη, γρήγορα επανέρχονται από το σοκ και η επικοινωνία συνεχίζεται.
Έχω παρατηρήσει κι ένα παράδοξο: τη στιγμή που αρνούμαστε το μήνυμα και κριτικάρουμε τον υποκριτή πομπό, ενσαρκώνουμε αργά ή γρήγορα αυτή την υποκρισία του! Υιοθετούμε τη σκοτεινή του πλευρά. Αντίθετα, όταν παραδιδόμαστε με αγάπη στα λόγια των άλλων, όταν τους επιτρέπουμε να υπάρχουν μέσα σε όλη τους την αντίφαση, καταλήγουμε ασυνείδητα να διυλίζουμε την ωφέλιμη πλευρά τους. Συντονιζόμαστε με το μήνυμα υψηλής συνείδησης και εισπράττουμε την αγάπη τους.
Αυτό με έχει κάνει προσεκτική και πιο υπεύθυνη στα λόγια μου. Όσο τρέφω τη συλλογική συνείδηση με μία καθαρή, αγνή επικοινωνία, βλέπω το περιβάλλον μου να μεταμορφώνεται. Στον 21ο αιώνα χτίζουμε την επικοινωνία σε ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας. Ακόμη έχουμε πολλούς τοίχους και φοβίες να γκρεμίσουμε. Ας ξεκινήσουμε με το να επιτρέπουμε το μήνυμα αγάπης που μας προσφέρει ο άλλος να το υποδεχόμαστε άσπιλο από ό,τι άλλο το συνοδεύει.
ΠΗΓΗ: http:omorfizoi.gr
