Το μπλε είναι το πιο βαθύ και άυλο από όλα τα χρώματα, στου οποίου η ματιά χάνεται στο άπειρο. Η φύση το παρουσιάζει από φτιαγμένο από διαφάνεια, δηλαδή συσσωρευμένα κενά. Άδειο από αέρα, άδειο από ωκεανό. Είναι ένα κενό καθαρό και κρύο.

Για τους Αιγύπτιους, το μπλε ήταν το χρώμα της αλήθειας. Για αυτούς το ιερό μπλε ήταν το κατώτατο όριο που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τους Θεούς και το πεπρωμένο του. Και, όπως έλεγε ο Καντίνσκυ, το μπλε προσελκύει τον άνθρωπο στο άπειρο και του ξυπνά την επιθυμία της κάθαρσης και τη δίψα για το υπερφυσικό.

Παρόλα αυτά σε ένα επίπεδο πιο γήινο, δεν πιστεύεται ότι αφορά τον εξαγνισμό των επιθυμιών και αντί του υψηλού επιπέδου πνευματικότητας, θεωρείται χάσιμο, ανεπάρκεια κι απώλεια. Για το λόγο αυτό, πολλές φορές το μπλε έχει αρνητική σημασία και μετατρέπεται σε έναν απειλητικό οιωνό.

Έτσι, μπορούμε να πούμε αν αυτός που ονειρεύεται είναι κοντά στη φύση, τα όνειρα στα οποία κυριαρχεί το μπλε σημαίνουν ένα μεγάλο άνοιγμα στον πνευματισμό, μια μεγάλη κυριαρχία στις αισθήσεις και μια προσεχή επίτευξη εξαγνισμού. Για τους πιο γήινους, τους πιο υλιστές, το ίδιο όνειρο αντιπροσωπεύει μια απειλή για τις ελπίδες, πολλές φορές ζημιογόνες, και έναν προσεχή κίνδυνο που μπορεί να αποφύγει έχοντας αυτά υπόψη.